Dar wahn en Mann int gröne Gras
de haar keen Schüttel, haar keen Taß,
de drunk dat Water wo he´t funn,
de plück de Kirschen, wo se stunn´.
Wat weert en Mann! wat weert en Mann!
de haar ni Putt, de haar ni Pann,
de eet de Appeln vun di Bom,
de haar en Bett vun luter Blom.
|
De Sünn dat weer sin Taschenuhr,
dat Holz dat weer sin Vagelbur,
de sungn em abens äwern Kopp,
de wecken en de Morgens up.
De Mann, dat weer en narschen Mann,
de Mann, de fung dat Grüweln an:
nu möt wi all in Hüser wahn´.
Kimm mit, wi wüllt int Gröne gan!
Klaus Groth [*1819 †1899]
|
Das Rosennetzwerk
